‘We worden geleefd door de ideeën van anderen’, zegt Pam Toonen zonder blikken of blozen. Neem een smartphone, iedereen swipet zich suf, maar vrijwel niemand vraagt zich af wat voor techniek daarachter zit. En of je die techniek zélf zou kunnen inzetten, voor een nieuwe toepassing misschien. Of dat ‘pling’-geluidje op de magnetron, dat zegt eigenlijk: de boel is klaar. Dat is dus taal, bedenkt Pam dan.
Biedt dat handvatten om met uitsluitend geluiden te communiceren? Het hart van Pam Toonen gaat sneller kloppen bij dit soort vragen achter de vragen. Sterker: ze bedenkt ze waar je bij zit. Als ze dat samen met inspirerende anderen doet, gaat het helemaal hard met de ideeën. En voor je het weet heeft Pam die wilde plannen ook nog ‘ns omgezet in doordachte (educatie)concepten. Want praktisch en realistisch is
ze óók. Die losse eindjes knoopt zij wel aan elkaar.
Zo oorspronkelijk haar werkwijze, zo origineel ook haar keuze voor opleiding en werkkringen. Ze volgde een studie Theatervormgeving, daarna een master in Comparative arts & mediastudies. Nu werkt ze als curator bij Light Art Collection, het ‘zusje’ van het Amsterdam Light Festival dat al die kunstwerken beheert en uitleent. Organiseren, programmeren, grote lijnen uitzetten, meedenken, ze doet niets liever. Vandaar dat ze gretig toehapte bij de vraag of zij projectleider van Fix wilde worden. En kijk nou, die lesprogramma’s waarmee kinderen creatief leren denken en werken zijn een doorslaand succes. Die kop van Pam bruist intussen maar door. Komt ook door het Fix-team dat zij mede hielp samenstellen. ‘Echt een supervette lappendeken van disciplines in dat team, zegt ze. Apetrots is ze daarop.
