Toneel, flamencogitaar, tekenen, schilderen, als jonkie kan de Poolse Monika Loster zich helemaal verliezen in al die kunstdisciplines. Het is al rap duidelijk: dit is geen ‘fase’, dit is een roeping. De kunstacademie in Warschau volgt, maar daarna denkt ze: is dit nou alles? Jong en nieuwsgierig als ze is, belandt Monika op de Rietveldacademie in Amsterdam. Daar raakt ze pas echt geïnspireerd. Hier ligt de
focus namelijk meer op het idee achter een kunstwerk, op onderzoek, op verbinding van veel verschillende werkvormen, op kunst, én wetenschap én techniek. Wow, wat een mogelijkheden schept dat!
Monika besluit in Nederland te blijven. Naast haar eigen vrije werk, dat vooral uit installaties en sculpturen bestaat, geeft ze hier met hart en ziel workshops aan organisaties, maakt ze lessenseries voor basisschoolleerlingen en begeleidt ze het publiek in Sciencemuseum Nemo. En wat een energie geven al die mensen haar weer terug! Totaal verrast is ze vaak door hun originaliteit.
Wat wil je, het overweldigende enthousiasme van Monika is bijzonder aanstekelijk. Ze komt dan ook altijd met de gekste dingen aanzetten. Neem haar Fix-lessenserie over voedsel en natuur. Komt ze doodleuk met verf gemaakt van kurkuma, bietjes of uienvellen de klas in. Of een muts van bewerkte koolbladeren. Of ‘leren’ lappen van appel- en mangoschillen. Kijk, dan gaan die jeugdige koppies wel op hol hoor. Een eetbaar paradijs, een 3D-oase van voedsel, een fruitscape, geurschilderijen, alles is dan toch mogelijk? Zeker met die nieuwe technieken op het gebied van bio-design en voedselbewerking. Wát een eindeloos thema, wat een kans om vaste denkpatronen los te laten en de wereld naar je hand te zetten. Kwestie van gewoon dóen!
